Bir kız çocuğu hayal et.
Neşeli tavırları gözlerinin içini de parlatıyor. Çiçekli
elbisesi bahane, o zaten her zaman çiçek açmış dolaşıyor. Pürüzsüz cildinin
sebebi, pürüzsüz düşünceleri. Seviyor seni.
Hem de çılgınca. Atlıyıveriyor boynuna ilk gördğünde,
sırtına çıkmak istiyor kimseye aldırmadan. Sırf daha çok temas edebilmek için
bedenine.
Sana nasıl da güveniyor.
Biliyor senin onun hayallerini gerçekleştirecek olan adam
olduğunu. Onu hep seveceğini ve yarı yolda bırakmayacağını. Eşit olduğunuz
zaten aklının köşesinden geçmiyor. Sen kocaman, güçlü, aydınlık gülüşlü ve
düşünceli bir adamsın sonuçta.
Nasıl eşit olasınız?
O küçük bir kız çocuğu; sevgiye boğulmak isteyen, aklı
aşktan meşkten başka bir şeye yol yapmak istemeyen, hep hayalinde seninle bütün
olmayı ve bu bütünlüğü bir canla pekiştirmek isteyen…
Bunların hepsi baharda yaşanıyor.
Sonra Kış geliyor…
“Kışşşt” desen gitmeyeninden
Kızın eteklerindeki çiçekler solmaya başlıyor. Çok fazla
kelimeyle sulanmaktan belli ki. Sonra gözlerine atlıyor pus. Uzakları hayal
edemediğinden belki de. Kollarını yine de doluyor boynuna. Bahara hürmetten.
Baharı hayal ederken söküyor konuşmayı. Ama gel gör ki
mevsim kış mı kış.
Konuştukça bulanıyor gelecek.
Üç olma hayali önce ikiye iniyor. İstemiyor teklesin yine.
Odaya kapatıyor kendini
Sen kaç kere çalsan da kapıyı, “ Noldu” desen de tık yok
Gözünden bereket damlıyor. Kim bilir kaç kere
Ama ne bereket?
Şaka desen canı yanmaz kimsenin
Masalı yarılayanın kafasında binlerce soru canlanıyor
Kızın umrunda mı?
Onun kafasındakiler yanında sizinki sayılı yumurta
Sonra senin aklına düşüyor sorular
Ne zaman mı?
Bu masalı yarıladığında tabii ki
Ama cevaplar başka bir masalın konusu oluyor.
Mevsimlere dur demek kimin haddine
Sen dursan mevsimler durmuyor
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder