Televizyona bakıyorum: Tan'dan 'Barbie Bebek' şarkısı... müzikal alt yapı yok; dans yok; söz yok anlam yok...
Taksiciye bakıyorum, başbakana bakıyorum, dizlere bakıyorum, reklamlara bakıyorum, iş adamlarına bakıyorum, ... Herşey ne kadar alt yapısız, düzeysiz, kültürsüz, anlamsız...
Peki soruyorum kendime ve benim gibilere: Biz nerede, ne zaman ve nasıl bu hale geldik?
Nasıl sıyırdık kendimizi bütün bu yaşadığımız kroluktan? Nasıl farkındalık yarattık bu kadar kötünün içinde iyiyi seçme konusunda?
İyi aile çocuğu olmak mı bizi mutsuz eden? Toplumdan sıyıran? Dünya klasiklerini okuyarak büyümenin bu kadar acı verebileceğini kim hesaplayabilirdi?
Kim hesaba katardı kendi toprağında yabancılaşacağını okudukça?
Kim bütün bunların sorumlusu? Ailelerimiz mi?
Bir teşekkürü hak ediyorlar, hamurumuzu iyi kardıkları için ve bugün bu kadar eleştirel yaşayacak sentezi bizlere empoze ettikleri için...
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder