rüzgar

Kaprissiz bir yaz esintisini arkama aldım, yürüyorum. Zorlama yok. Sadece bir ufak destek. Ana yolları tercih etmiyoruz, ne kadar bakir sokak varsa uğruyoruz, ben önde o arkamda. Sessiz bir anlaşmanın iki ucuyuz. Sormuyoruz birbirimize birşey. Sorgulamıyoruz birlikteliğimizi. Biliyoruz ki beraber daha hızlıyız ve yolculuğun tadını çıkartıyoruz.
Ben ona "biraz daha hızlı" demiyorum. O da bana "ne kadar ağırsın" demiyor. Bilinen bir ritmin iki şey arasında olabileceğinin kanıtıyız. Seviyoruz birlikteliğimizi. Bunu meyvelendirmek de istemiyoruz. Keşke beraber bir yağmur yapabilsek demiyoruz.Yaratmadan da güzel olduğumuzun farkındayız. Sadece yürüyoruz. Ara sokaklarda. İlk defa gördüğümüz bir şeyin yanında soluklanıyoruz. Sohbet ediyoruz onunla, anlamaya ve hayatımıza katmaya çalışıyoruz varlığını. Biraz daha anlamlı ayrılıyoruz oradan. Daha bilge ve daha bilgili. Ne kadar yürürüz bilmiyoruz. Takvimle aramız pek yok. Saatler ise bize sadece çöpten adamlar kadar sanatsal geliyor. Kendimizi kaybetmiyoruz yolda. Ne o ben olmaya çalışıyor ne ben rüzgar. Kişiliğimiz ve var olma sebebimiz hep önceliğimiz. Saygı ve sevgi ile yapılan bir yoldaşlık bizimkisi...

Bir rüzgara vurulmak istiyor gönlüm. Ara sokaklarda dolaşıp, hayatı tanıyabileceğim...