22 Nisan 2010 Perşembe

Anını yiyim

Tam anlamıyla bir yerde olmanın değerini yeni anlamaya başladım. Denedikçe farkındalığın artıyor. Mutlu olmak daha kolaylaşıyor. Kabulleniş ve keyif aynı kapta ince telle çırpılıyor. Örneğin iştesin ama kafan sevgilinde. Bir an önce bitirmek ve onunla olmak istiyorsun. İşte mutsuzluğun kaynağı. İşteysen yüzde yüz işine odaklanacaksın. Sevgilinle olduğunda da yüzde yüz ona. Eğer bunu başaramıyorsan ne işten ne sevgiliden hayır gelir. Yarım yumalak yapılmış bir sürü aktiviteyle birlikte, kafan karışık bir şekilde yastığa kafayı koyarsın. Tabii uyumaya fokuslanamazsan orası da kabusunun yatay düzlemi olur. "Anı yaşa" dedikleri tam da bu... Bugüne kadar anlamayanlara açıklamalı anlatım.

Hiç yorum yok: