28 Nisan 2010 Çarşamba

pastoral yaş

Yeni yaşım kapıda beni dışarı çıkarmak için hazırlanmamı bekliyor. Bugüne kadar hissettiğim bir heyecanla değil de daha olgun bir gülümsemeyle karşılıyorum onu. Pastoral bir his. Herşeyi kabullenmenin yeşerdiği bir yaş. Ayrılıkların, birleşmelerin, yemek yemenin, içki yudumlamanın, annenle ilişkinin, arkadaşlarınla geçinmenin, iş hayatındaki konuşmaların, çocuklarla iletişimin, mini eteğinin seviyesinin yavaş yavaş yolunu bulduğu bir yaş. Seviyelerin dengeyi bulduğu bir yaş. İleri gitmenin en güzel yolunun geri çekilmek olduğunu anladığın yaş. Kapıdakini fazla bekletmeden çıkma zamanı... Hadi ben çıktım

2 yorum:

Adsız dedi ki...

35 olabilir mi?

:) Tahtrevalli (doğru mu yazdım emin değilim) üzerinde ayakta, tek başına denge sağlamaya çalıştın mı hiç? Çocukken çok güzel yapardım. Tam ortada, ağırlık merkezini ayarlar, istediğim kadar süre, istediğim şekilde dengede kalabilirdim. Sağ tarafı yukarı kaldırıp, sol tarafı yere değdirmemeyi başarırdım mesela. Ya da tam tersini. Ve saatlerce tahtrevallinin herhangi bir ucunu yere değdirmeden onun üstünde kalabilirdim.

35 yaşında, bunu bir kere daha denedim. Dengeyi kurdum. Kolay oldu. Ama iş uçları yere çarptırmamaya gelince, yaptığım her hamle yerde sona erdi. Dengeyi bir kaybettim mi bir daha toparlayamıyordum.

Öylesine bir hikaye işte. Mini etek boyundan bağımsız :) .

Saygı ve Sevgilerimle.

Begüm Ahu Ağlaç dedi ki...

Küçük yaşlarda denge kavramı sadece tahterevallinin üzerinde durmak için kullandığımız bir şey... Daha fazla alanda dengeye ihtiyaç duymadığın yaşlar. Ama 30lar tahterevallinin bile dengesini bozacak kadar ağırlığı olan yaşlar. Dengeyi kaybettin mi kumla değil de kendini görmek istemediğin bir yüzüne çakılıverirsin. Dengeli günler o zaman hepimize
sevgiler