ayna ayna söyle bana

Sevmeyi bilmek ve gösterebilmek bir öğreti mi? Yani bunu sahip olduğumuz aile bireyleri mi öğretiyor bize? Yoksa doğuştan gelen bir yeteneği büyüdükçe ruhumuzdaki antikorlar öldürüyor mu? Sevdiğin birine dokunmayı engelleyen nedir? Egonun kıllı kolları mı? Birine ihtiyaç duyduğun zaman bunu söylemeni engelleyen nedir peki? Ağzına bir çorap yumağı gibi zorla tıkılmış çocukluk travmaların mı?
Bütün bunları kabul edemiyorum. Zeki ve farkında olan her insanın kendiyle yüzleşmesi lazım sanki. Problem çözmek sadece dışarı doğru yapılan bir hareket değildir. Belki adsız yorumcumun dediği gibi kendime karşı katı davranıyorumdur. Aslında bu konuda başkalarına katı davranıyor da olabilirim. Katı davranmazsan hayatı yakalayamazsın. Kendine söylediğin yalanları kabul ederek, kabullenişin çoktan seçmeli boş kutularını doldurursun ancak. Bu da seni nereye mi götürür? En yakın aynaya