özlü bir özlem

'Özlemek' insanın en özünden gelir. Uzakta sesini duymak istersin. Doyamazsın. Tekrar tekrar kulaklarına dolup dolup boşalsın istersin özlediğinin sesi. Yakınında olduğun, kokusunu içine çekebileceğin günü sayarsın kah telefonun takviminden, kah gönlünün dayanma gücünden... Hayaller kurarsın. Özlemdir bu neler kurdurtur adama. Kuraklaştığın her an yeşertir seni. Suyla yıkar ruhunu. Bedenin titrer de konduramazsın kendine. Çaktırmadan yaz meltemine atarsın topu. Ama... Aması var bununda işte her şeyin olduğu gibi. Özlemek bireyseldir. Sen ve senin özünle ilgilidir. Yakına düşersin. Ağzını bıçak açmaz. O hayalini kurduğun coşkulu sahnenin yerinde bir hademe bezmiş bir halde yerleri süpürüyordur. Yarınlara atılmış beklentilerle doludur yerler. ...