Yara-ta-tam

"Erken gelen yazdan, yalnız büyüyen kızdan korkacaksın" demişler atalar. Erken gelen yaz adamı mahsülden eder. Yalnız büyüyen kız da adamı mahsülden eder. Ortak korku bu mudur? Başına buyruk mevsimlerin ve kızların aynı tutulduğu bir ortam kimin ortamıdır? Başımıza gelen her sıradışı şeye karşı korku beslemek yerine neden değişen ortama ayak uydurmaya çalışmıyoruz? Kolaya kaçmak, içine kaçmak ve üzerine de atasözü yazmak yerine, yaz erken geldiğinde nasıl ekmeğini yiyeceğimizi düşünsek daha güzel olmaz mı? Yalnız büyüyen kıza da beraber yaşamayı öğretsek inceden... Yaratıcılığın sıradan korkuları olmayan insanların dünyası olduğunu öğreten atalara da saygılar buradan...