deco center

Tam herşeyi kaybettiğini düşündüğün ve vazgeçtiğin bir anda "adsız" bir yorum seni bıraktığın yere geri götürür ve nedenlerini sorgulatır. Ben de dün aldığım bir yorumun üzerine tekrar masanın başına oturacak cesareti buldum. Kendimi sorguladım. Neden bir ay boyunca yazmadığımı düşündüm. Hayatı sorgulamayı bırakıp, akışı seyrederken yazmaya değecek, anlamlı şeyler bulamadığımı gördüm. Kendim olmaktan vazgeçerek yaşadığım günleri saydım. "Hayatla savaşma, hayata boyun eğ" nasihatleri nasıl da ben de çalışmıyormuş bir kez daha anladım. Ben zorlamayı seviyorum. Doğru ya da yanlış. İlk hissime sığınarak yaptıklarım beni hayatta hep bir adım ileri götürmüş. Belki canımı çok daha fazla yakmış ama her bir an, ölmeye değecek değerler olarak beynime kazınmış. Bütün bunlar bana ne kazandırdı?
Artık hatalarımla ördüğüm balıkçı ağını tavana asıp, doğrularımın kabuklaşmış fosilleriyle onu süsleyebilirim. Geçmişi ve yaşanmışlığı olan bir dekorasyonda hayatı yaşamak, minimalizmin fonksiyonelliğinden daha sıcak sanki...